Εγκαινιάστηκε χθες η 6η Art Thessaloniki International Contemporary Fair παρουσία πλήθους κόσμου αλλά και επιστήμων καλεσμένων. Στην έκθεση παρουσιάζονται τα έργα του Γιώργου Ζογγολόπουλου, σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Κατερίνας Κοσκινά, γκαλερί τέχνης από την Ελλάδα και το εξωτερικό, νέοι καλλιτέχνες, η έκθεση πολυμέσων των διεθνώς καταξιωμένων καλλιτεχνών Ilya & Emilia Kabakov, όπως επίσης και το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης «Πινακοθήκη Κωνσταντίνος Ξενάκης». Η έκθεση αποτελεί συνδιοργάνωση της ΔΕΘ-Helexpo και του καλλιτεχνικού διευθυντή της Art Thessaloniki, Παντελή Τσάτση.
Τη φετινή διοργάνωση άνοιξε ο πρόεδρος της ΔΕΘ-Helexpo, κ. Τάσος Τζήκας ενώ ακολούθησε ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Art Thessaloniki Παντελής Τσάτσης. Στην συνέχεια τον λόγο πήρε η ιστορικός τέχνης- μουσειολόγος και σύμβουλος του δημάρχου Αθηναίων σε θέματα πολιτισμού, κα Κατερίνα Κοσκινά, η οποία αναφέρθηκε στα έργα του Γιώργου Ζογγολόπουλου, κάποια εκ των οποίων εκτίθενται για πρώτη φορά.
Έπειτα, η αντιπεριφερειάρχης Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, κα Μελίνα Δερμετζοπούλου, εκπροσωπώντας και τον Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, κ. Απόστολο Τζιτζικώστα, εξέφρασε την ικανοποίηση της για την εξαιρετική διοργάνωση της έκθεσης, ενώ στην διοργάνωση της έκθεσης αναφέρθηκε επίσης και η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού Σερρών, κα Χρυσάνθη Παλάζη, εκπροσωπώντας τον δήμαρχο Σερρών, κ. Αλέξανδρο Χρυσάφη.
Στην συνέχεια την έκθεση εγκαινίασε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, κ. Κωνσταντίνος Ζέρβας, ο οποίος χαρακτήρισε την φετινή διοργάνωση δυνατή, ώριμη, και ουσιαστική όσων αφορά το εικαστικό προφίλ της πόλης.
Τέλος, χαιρετισμό απηύθυνε ο πρόεδρος του Ιδρύματος Γεωργίου Ζογγολόπουλου, κ. Νίκος Θεοδωρίδης, σημειώνοντας πως ο σπουδαίος καλλιτέχνης δεν έχει φύγει από τη Θεσσαλονίκη
.
Η Art Thessaloniki φιλοξενείται στα περίπτερα 10 και 9 της Tif-Helexpo, και θα διαρκέσει έως τις 6 Νοεμβρίου.
Κείμενο επιμελητή:
Θέλω να μάθω το τέλος μου μέσα από ένα αυτοαναφορικό παιχνίδι με Πατέρα τον Χρόνο και Μάνα την Αλήθεια. Μετράω τους κύκλους που διέγραψε η ζωή μου. Μπροστά σε ένα δέντρο μέσα στο δάσος συλλογίζομαι μήπως το δέντρο είμαι εγώ. Το άλλο εγώ. Με το δέντρο ταυτίζομαι. Μέσα του οι χυμοί σκαρφαλώνουν μέχρι τα απώτερα μέρη του όπως το αίμα που δίνει ζωή στον κορμό και τα μέλη μου. Εκστατικά τα κλαδιά του χειρονομούν όπως τα χέρια ικετεύουν τον ουρανό. Τα δέντρα αισθάνονται μέσα από το φλοιό-δέρμα τους κάθε χάδι και άγγιγμα, ψιθυρίζουν με την γλώσσα της ψυχής τα ανείπωτα και θροΐζοντας στον αέρα αφουγκράζονται τον ήχο της σιωπής. Μεγαλώνουν, γερνάνε κι οι ρυτίδες τους εγχαράζονται τόσο βαθιά πάνω και έσω τους ανασύροντας μέσα μου τους στίχους του Ομήρου:
«Οπως των φύλλων η γενιά, τέτοια και των ανθρώπων η φυλή· τα φύλλα, άλλα τα ρίχνει ο άνεμος στη γη, άλλα φυτρώνουν όμως στο φουντωμένο δάσος, σαν φτάσει η εποχή της άνοιξης. Έτσι και των ανθρώπων η φυλή, ανθίζει η μια γενιά, φυλλορροεί η άλλη και μαραίνεται».
Στα υπόλοιπα δέντρα γύρω μου, στο δάσος, αναγνωρίζω τους πιο οικείους μου αλλά κι όλους τους συνανθρώπους, αυτοί είναι ο δικός μου μικρόκοσμος. Οι αρχαίοι θεοί, προ της ανθρωπογονίας, ήταν κάποτε ένδενδροι, ζούσαν μέσα στα δέντρα κι αντλούσαν την δύναμη κατευθείαν από τη Γη, την μεγάλη Μητέρα, όμως τότε ο χρόνος παρέμενε αέναος. Κι έπειτα ήρθαμε εμείς, προβάλλαμε τους εαυτούς μας πάνω στους θεούς, τους εξανθρωπίσαμε, κατοικήσαμε στα δέντρα και ντυθήκαμε με το δέρμα τους. Κόψαμε της ηδονής το μήλο από το δέντρο της ζωής, γευτήκαμε το απαγορευμένο, περάσαμε το όριο κι ας έγινε μετά ο χρόνος μας πλέον θνητός, βραχύς, μα πιο γλυκύς.
Άθελα μου στιγμιαία τον θάνατο συλλογίζομαι, χάνω τα φύλλα μου, είμαι γυμνή κι εγώ και οι γύρω μου. Στο τέλος της διαδρομής, σαν σε όραμα, θέλω να αποτυπώσω της ζωής μου τους κύκλους, να εγκιβωτίσω τις στιγμές. Κόβω τα δέντρα, χαράσσω, τυπώνω, γνωρίζω πως οι ομόκεντροι εκείνοι αυξητικοί δακτύλιοι στη ζεστή σάρκα του κομμένου κορμού προδίδουν την ηλικία του. Πρόσφατη μελέτη ανίχνευσε ανεξίτηλο αποτύπωμα άνθρακα πάνω στους ομόκεντρους κύκλους της ζωής ενός δέντρου διακρίνοντας ριζικές αλλαγές στον μεταβολισμό του. Αν ως άνθρωπος είμαι ο σημαντικότερος υπεύθυνος της έκλυσης άνθρακα στην ατμόσφαιρα που ο ίδιος αναπνέω τότε είμαι ο ιδανικός αυτόχειρας, το σημερινό μου αποτύπωμα πάνω στην φύση είναι η απόλυτη αυτοκαταστροφή. Αν είμαι το δέντρο, αν όλοι εμείς είμαστε το δάσος, είμαστε το δέντρο που πληγώναμε.
Παίρνω τον καθρέφτη, αυτή την φορά και τον βάζω μέσα στο δέντρο. Κοιτάζω το είδωλο μου μέσα του, διάγω στάδιο αυτοπροσδιορισμού. Τοποθετώ κάτοπτρα σε όλα τα δέντρα μιας και οι άλλοι είναι ο δικός μας καθρέπτης. Έπειτα τον σπάω, αυτοτραυματίζομαι, αυτοκτονώ!!!
Ευθύμης Λαζόγκας
Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης, Σχολή Καλών Τεχνών Πανόρμου Τήνου
Διδάσκων Ιστορίας της Τέχνης στο Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών, ΑΣΚΤ